Het lijkt zo klaar als een klontje: wat ouders ook op hun kerfstok hebben, hun kinderen hebben daaraan geen schuld. Het geeft dus geen pas om hun het leven zuur te maken. Dat is, heel kort door de bocht, de redenering waarmee velen nu een verruiming van het kinderpardon bepleiten. Gewoon, uit menselijkheid. Maar zo eenvoudig en edelmoedig is het helaas niet. “Kom aan, beste mensen. 700 kinderen die in hun eigen bed mogen blijven slapen. Dat kunnen we hebben
Lees verder